Dit artikel is gebaseerd op een gesprek met Angie Longacre, een freelancer in de Amerikaanse staat Pennsylvania. Het verhaal is in de ik-vorm opgetekend door een redacteur van Business Insider.

Ik begon mijn carrière als grafisch ontwerper. Ik schreef er graag bij als bijbaantje, voor de lol. Ik vond het een eng idee om op professioneel niveau te schrijven.

In 2013 werd ik ontslagen. Terwijl ik zocht naar een andere baan, zag ik een vacature voor schrijvers die boeken voor beginners konden maken over verschillende onderwerpen. Ik stelde voor een boek te schrijven over glutenvrij zijn voor beginners, omdat ik al 15 jaar zonder gluten eet. Het bedrijf ging akkoord met mijn voorstel en ik heb drie maanden aan het boek geschreven.

Toch is er uiteindelijk niets van het boek terechtgekomen. Ik werd er niet voor betaald en het werd niet uitgebracht. Ik besloot het manuscript mee te sturen toen ik reageerde op een positie als schrijver bij een tandheelkundig marketingbedrijf.

Ik verhuisde en werd 6 maanden later ontslagen

Ik kreeg de baan in 2014. Na drie maanden vroeg ik of ik op afstand kon werken, wat het bedrijf goed vond. Ik verhuisde uit mijn thuisstad Seattle naar een veel goedkoper gebied ten noorden van de stad. Ik was in de veronderstelling dat ik me geen zorgen meer hoefde te maken over mijn woon-werkverkeer. Maar zes maanden later, toen mijn contract afliep, werd ik ontslagen.

Dat maakte me angstig, aangezien mijn nieuwe woning een uur pendelen was vanuit Seattle. Op afstand werken was in die tijd nog niet ingeburgerd. Ik maakte me bovendien zorgen of ik wel een nieuwe baan kon vinden.

Wel had ik toen inmiddels een portfolio aan schrijven opgebouwd. Ik besloot daarop fulltime te zoeken naar een nieuwe baan.

Dat lukte en ik kreeg een nieuwe baan als schrijver. Helaas ging het bedrijf na anderhalf jaar failliet.

Ik werd hierna nog vier keer ontslagen, maar veerde naderhand steeds terug. Wat hielp was dat ik wist dat het de aard van de industrie is. Ik bleef in mezelf vertrouwen, omdat ik van bedrijven steeds positieve feedback ontving.

Ik ben al 13 maanden werkloos sinds mijn zesde ontslag

Mijn meest recente baan vond ik in augustus 2022. Ik werkte er als schrijver en redacteur voor een ander bedrijf. In juni 2023 werd ik echter voor de zesde keer ontslagen.

Aanvankelijk maakte ik me weinig zorgen - het lukte me immers altijd om binnen een maand of twee nieuw werk te vinden. Ik hoopte zelfs niet te snel een baan te vinden, aangezien ik van de zomer wilde genieten. Gelukkig heb ik een partner die me financieel kan steunen in dit soort tijden.

Ik kreeg echter telkens alleen maar afwijzingen en begon me af te vragen wat er aan de hand kon zijn. Ik solliciteerde op 300 banen, terwijl dat maar vier sollicitatiegesprekken opleverde. Bij één gesprek zei de manager dat ze mijn portfolio geweldig vond. Bij een andere baan, waar ik via een recruiter op solliciteerde, zeiden ze dat het gesprek goed ging en dat ze me leuk vonden. Toch kreeg ik in beide gevallen de baan niet. De recruiter leek verbijsterd.

Ik heb mijn cv drie keer bijgewerkt. Ik hou vacaturetrends bij en volg onderzoeken over sollicitatiebrieven. Ook pas ik mijn sollicitatiebrieven aan op de banen waarop ik solliciteer. Ik stuur dus geen standaardsollicitaties. Het is frustrerend.

Ik dacht dat ik financieel stabiel zou zijn als vijftiger

Ik ben 55 jaar en ben op een punt in mijn leven beland waarvan ik had gedacht dat ik er warmpjes bij zou zitten en gesetteld zou zijn. Genoeg spaargeld om met pensioen te gaan, heb ik niet. Ik dacht dat ik nog 10 of 15 jaar zou werken. Oudere mensen zitten immers vol ervaring en hebben veel te bieden.

Ik weet dat de arbeidsmarkt op dit moment competitief is, maar het voelt alsof leeftijd daarbij een rol speelt. Op mijn cv staan geen data waarop ik afstudeerde, dus werkgevers kunnen mijn leeftijd niet zo gemakkelijk achterhalen.

Tijdens mijn zoektocht naar een baan, ben ik begonnen met het schrijven van een boek en werk ik aan het opzetten van een Etsy-winkel voor houtsnijwerk. Ik ben vastbesloten om er wat van te maken, maar ik ben ook bang om te falen. Ik weet niet hoeveel geld ik elke maand zal verdienen met de winkel, en ik waardeerde juist het vaste salaris dat ik had tijdens mijn vorige baan.

Toch, door mijn vaste baan als grafisch ontwerper te verliezen, ontstond er ruimte voor een nieuwe, succesvolle carrière. Misschien zal zoiets opnieuw gebeuren.

LEES OOK: David Allen, auteur van Getting Things Done: ‘Ik ben de meest luie persoon die je ooit zult ontmoeten’